iść przed siebie

См. также в других словарях:

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… …   Słownik języka polskiego

• przód — m IV, D. przodu, Ms. przodzie; lm M. przody 1. «przednia część, strona czegoś; miejsce przednie, front, początek; część ciała po stronie twarzy» Przód samochodu, statku. Przód sceny. Przód palta, sukni, bluzki. Być na przodzie, w przodzie… …   Słownik języka polskiego

• ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …   Słownik języka polskiego

• pchać — ndk I, pcham, pchasz, pchają, pchaj, pchał, pchany pchnąć dk Va, pchnę, pchniesz, pchnij, pchnął, pchnęła, pchnęli, pchnięty, pchnąwszy 1. «posuwać coś, rzadziej kogoś przed sobą; napierając na coś przesuwać» Pchać taczki, wózek. Pchnąć drzwi.… …   Słownik języka polskiego

• naprzód — 1. «przed siebie, w przód, do przodu; na czele, na przedzie, przed innymi» Pobiec naprzód. Posuwać się, iść naprzód. Naprzód marsz! ∆ mors. Cała naprzód «komenda dla maszynowni oznaczająca, że maszyny mają pracować całą swą mocą» ◊ Wielki,… …   Słownik języka polskiego

• wyciągnąć — dk Va, wyciągnąćnę, wyciągnąćniesz, wyciągnąćnij, wyciągnąćnął, wyciągnąćnęła, wyciągnąćnęli, wyciągnąćnięty, wyciągnąćnąwszy wyciągać ndk I, wyciągnąćam, wyciągnąćasz, wyciągnąćają, wyciągnąćaj, wyciągnąćał, wyciągnąćany 1. «ciągnąc wyjąć,… …   Słownik języka polskiego

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

• prosto — prościej 1. «nie odchylając się, nie skręcając w żadną stronę, wzdłuż linii prostej; na wprost» Iść prosto przed siebie. Ścieżka biegnie prosto do morza. Słońce świeci prosto w oczy. ◊ Prosto jak sierpem rzucił «zupełnie prosto» 2. «w pozycji… …   Słownik języka polskiego

• prościutko — forma zdr. o odcieniu intensywnym od prosto (tylko w zn. 1, 2, 4) a) w zn. 1: Iść prościutko przed siebie. b) w zn. 2: Dziewczynka trzymała się prościutko. c) w zn. 4: Prościutko po maturze otrzymać pracę. Prościutko z pociągu poszedł do hotelu …   Słownik języka polskiego